در برنامه نویسی رایانه ، یک رابط برنامه نویسی برنامه (API) مجموعه ای از تعاریف فرعی ، پروتکل های ارتباطی و ابزارهایی برای ساختن نرم افزار است. به طور کلی ، این مجموعه ای از روش های واضح تعریف ارتباطات بین مؤلفه های مختلف است. یک API خوب با تهیه کلیه بلوک های ساختمانی ، که توسط برنامه نویس جمع شده اند ، توسعه یک برنامه رایانه ای را آسان تر می کند.

پیش از فراگیر شدن سیستم‌های کامپیوتری در صنایع مختلف، انسان به عنوان کسی که قرار بود با نرم‌افزارهای کامپیوتری بیشترین تعامل را داشته باشد در نظر گرفته می‌شد به طوری که فارغ از کاری که نرم‌افزار انجام می‌داد، از ویرایش تصاویر گرفته تا ارسال ایمیل و غیره، انسان به عنوان موجودیتی که قرار بود با نرم‌افزار مذکور کار کند مرکز توجه قرار داشت به طوری که وی از طریق User Interface یا به اختصار UI به تعامل با نرم‌افزار می‌پرداخت (همان‌گونه که مثلاً امروزه از طریق رابط کاربری محیط دسکتاپ سیستم‌عامل، کارهای مختلفی را انجام می‌دهیم)

به مرور زمان و پیشرفت فناوری، این نیاز احساس گردید تا به جای تعامل انسان با نرم‌افزار، خودِ نرم‌افزارها نیز بتوانند بدون دخالت انسان با یکدیگر تعامل داشته باشند و این در حالی بود که یک سیستم کامپیوتری بر خلاف انسان چشم و گوش نداشت تا با دیدن رابط کاربری بتواند مثلاً روی دکمه خاصی کلیک کند تا دیتای مد نظرش را به دست آورد مضاف بر اینکه یک نرم‌افزار همچون انسان‌ها نیازی نداشت تا برای ارتباط با نرم‌افزاری دیگر از یک رابط کاربری (UI) زیبا و کاربرپسند برخوردار باشد و اینجا بود که مفهوم API شکل گرفت.